niet weten welke huid je aan moet voor het pas gestreken blauwe laken niet weten hoe het hoofd te buigen water wil niet in de armen...

Ik ben niet langer wachter van de zee maar prooi in het bellennet verstrikt in een trage verticale dans een op hol geslagen sonar in de...

De straat die weer wordt aangerand door voeten die alleen de weg naar loze winkels weten. Hoe jij in de Hades van je huis krampachtig...

Summertime ik werd gemaakt van lichamen, geboren in de verleiding. ik ben het kompas van de stad, de naald van de begeerte ik heb een...

de oude meester puurt uit zijn jongensborst het eerste vers op rijm en ritme dat vanzelf ‘boem paukeslag’ de vragen door de kamer jaagt...

Onder het huis gaapt een kelder op muren verschieten tekeningen op kinderhoogte in een hoek overwinteren noten in hun dop, we leven -...

Tenen schrapen moed bijeen, loeren lillend over de rand van een ruwe, blauwe tong. Meer dan tien meter diep sidderen...

Maar net was ik erin geslaagd mij uit de eeuwigheid te wurmen die nog vol warme truien en donsdekens lag, en bibberend begaf ik mij in...

van de mooiste pop stak ze de ogen uit, knipte tonnen snippers en ook in de mouwen van haar nieuwe blouse. moeder snikte, uit gewoonte,...

Stap na stap schuift hij het water in. Hij zwijgt, beweegt volgens de wetten van de fysica. Een mens, weet hij, wordt zonder heimwee oud...

Vandaag draagt hij de stilte. Zijn taal is wit. Wat hij begrijpt, wordt voortaan onuitsprekelijk. Hij is de geschiedenis van zijn...

Zo is de sidderaal, de waterslang, zo is het jaar, zo lijkt het leed: een beet voor elk, wat koorts en wat geduld. Het neuriën van...

ik heb van bijna alles foto’s gemaakt, vastgelegd wat nooit meer niet kan zijn geweest om later vrolijk doorheen de kleuren van mijn...

Heleen, ik volgde je als een hondje. Je was de dwarste en de radicaalste in de kunstschool, en de enige die niet was aangesloten bij een...

Jacob Obrecht Terug in Bergen-op-den-Zoom, ziek en berooid en pissig door het onderdrukte gekir van de meid uit het washok, de...

fragment wij willen de adem van een ijsberg doven wij willen meanders temmen in de tuin wij willen rivieren strekken tot een rechte waar...

uit de cyclus “Van spreken ben ik het schrale sacrament” Ik schrijf in de nacht, in de baarmoederhals, in het uur der schimmen. Ik...

Wie wilde dat niet, de doos dicht- houden, het licht door de kieren ontkennen, de beloftes achter slot? De lokstem kaatste tegen onze...

toen de fabrieksinstelling van zijn mobieltje ingreep onder het kussen klokte een versnelling uit haar mond haar tong taste naar...

Je mooie woorden blijk ik ontgroeid mijn armen steken al uit je tekortkomingen jou trek ik niet meer aan ik heb te veel plooien bijna...